wtorek, 9 lutego 2016

A ziemia płonie

Autor: Samuel Black
Wydawnictwo: Bukowy Las
Ilość stron: 422
Okładka: miękka
Rok wydania: 2012
















Gdy w ręce wpadła mi ta książka wiedziałam, że będzie moja bo jakże mogło być inaczej skoro na okładce widniało nazwisko Borgia. Czytałam już o rodzinie Borgia uraz o Lukrecji i miałam w planach przeczytać o Cesare i tak trafiłam na tę książkę. Zresztą okładka też rzuca się w oczy i te nazwiska obok, których nie można przejść obojętnie. Cała trójkę łączy obsesyjne dążenie do wielkości i chęć pozostawienia po sobie trwałego śladu dzięki, któremu nie zapomni się o nich.
Jak sam autor przyznaje jest to książka w połowie oparta na faktach a w połowie fikcja literacka, całkiem nieźle mu to połączenie wyszło. Chociaż czasami musiałam zrobić sobie przerwę bo przynudzał :)

Losy trójki głównych Cesare Borgia, Niccolo Machiavelli.Leonardo da Vinci łączy nie tylko polityka ale również wspólni wrogowie i jedna kobieta Dorotea Caracciolo. Wszyscy są wykorzystywani przez Cesare, który bawi się nimi jak marionetkami i traktuje różnie w zależności od nastroju. Cesare Borgia został przedstawiony jako człowiek ambitny, dążący do celu po trupach i siejący strach ale również jako bardzo inteligentny człowiek, który umiał pogodzić zwaśnione strony. Leonardo Da Vinci artysta, wrażliwy człowiek, który wyprzedzał swoje czasy i często nie był rozumiany przez innych. Niccolo Machiavelli początkowo zapatrzony w Borgia ale im dłużej z nim przebywał tym bardziej podziw zmieniał się w strach, dyplomata i wysłannik Republiki Florenckiej by negocjować z Borgia. Dorotea Caracciolo młoda kobieta którą porywa Cesare bo ma taką ochotę ( no a jak wiadomo jak Borgia ma ochotę czy kaprys nie ma mocnych) początkowo pod wrażeniem Cesare ale w miarę poznawania go bliżej pożądanie zmienia się w strach i obawę o swoje życie, wykorzystywana jako szpieg.

Jedno wiem na pewno nie jest to ostatnia książka o Cesare Borgia jaką przeczytałam na pewno będę poszukiwać następnych. Nie wiało nudą ( no czasem jakiś opis przynudzał no ale jakoś ogólnie nie psuł ogółu) sporo się działo, wyraziści bohaterowie, spor intryg, knowań i co tu dużo mówić trup się ściele gęsto. Podsumowując książka pełna akcji, z wyrazistymi bohaterami, z historią w tle i ogromne pragnienie zostania zapamiętanym.



Książka bierze udział w wyzwaniu:
Czytam opasłe tomiska
Gra w kolory II
Historia z trupem
Przeczytam tyle ile mam wzrostu (3 cm razem 17,8 cm)
Kiedyś przeczytam






2 komentarze:

  1. Bardzo fajna książka. Widziałam ją na promocji z Saturnie za 10 zł. Myślałam czy nie wziąć. :)
    http://kochamczytack.blogspot.com

    OdpowiedzUsuń
  2. Właśnie czytam "Królów przeklętych". To moja pierwsza książka w historycznym klimacie, ale przyznaję, że bardzo mi się podoba i ta opisana przez Ciebie też kusi. ;)

    OdpowiedzUsuń